Rewolwer kapiszonowy Walker 1847 r.

Uuff... wreszcie gotowy i sprawny. Choć były momenty zwątpienia, jak konstruktor Colt dochodziłem metodą prób i błędów do właściwej współpracy mechanizmów, gdyż sam rysunek bez wymiarów to nic. Teraz stwierdzam jak jest gotowy, że jest to proste i oczywiste, ale wcześniej? Ocenę wyglądu pozostawiam zainteresowanym lecz zadaniem moim było nie tyle skopiowanie modelu, ile wyeliminowanie wszystkich wad jakie posiadał i sądzę, że mi się to udało i 170 lat temu byłaby to broń idealna pod każdym względem. Usprawniono i wyeliminowano następujące wady:

1. Celowanie przez muszkę i szczerbówkę, a nie przez ruchomy kurek i muszkę.
2. Dołożyłem bezpiecznik.
3. Nie zachodzi konieczność niezaładowania komory, aby uniknąć przypadkowego strzału.
4. Maksymalne uszczelnienie wylotu gazów z bębna do lufy (specjalna konstrukcja).
5. Samo napinanie kurka przy nacisku na spust – brak konieczności odwodzenia kurka do każdego strzału, tym samym zwiększenie szybkostrzelności.
6. Kurek nie przysłania narządów celowniczych.
7. Zwiększyłem kaliber z 11,4 mm do 12 mm, czyli ok. 1 co zwiększa i tak dużą siłę rażenia.
8. Zastosowałem skuteczną blokadę ubijaka, co było ważne i nie może opaść i zablokować strzału co było w oryginale.
9. Usprawniono i wzmocniono dodatkową śrubę wzmocnienia lufy z korpusem.
Dane techniczne broni: lufa długość 8” (195 mm) gwintowana jak w oryginale 2 bruzdami, kaliber 12 mm (prawie1/2”), ładunek kula ołowiana, proch czarny 3,5 do 4 gram na 1 ładunek, kapiszony 4,5 mm.
Rewolwer wykonałem na dwóch kobyłkach i desce narzędziami majsterkowicza. Jako 71 –latek jestem z siebie bardzo zadowolony i dumny, choć przyznaję, że moje zdolności nigdy nie były docenione, a wręcz odwrotnie. Zwracam uwagę na wygrawerowaną scenę rodzajową strzelania do bizona i równocześnie odsyłam do wcześniejszej sześciolufowej pieprzniczki. C.d.n.?