Zwany również Kordem, w tym przypadku faszynowym o kształcie orientalnym. Od końca XVIII w. do XX w. znany pod nazwą półszabli lub małej szabelki. Nazwa wywodzi się stąd, że długość głowni (o różnych profilach) dochodziła maksymalnie do 60 cm i stanowiła od XVI w. poręczną broń kupców, straży miejskiej i policji. Prezentowany tasak posiada rękojeść i kabłąk z XVII w. zaś głownię z XIX w. - do czasu produkcji broni w manufakturach było to bardzo popularne. Później łączenie szabel z dowolnych elementów w myśl zasady rękojeść polska – szabla polska , reszta mogła być z dowolnych krajów i z dowolnego czasu. Po odzyskaniu niepodległości w wyposażeniu naszego wojska (zwłaszcza oficerów) były dobre głownie z rosyjskich, niemieckich, a nawet orientalnych zakładów, które zaopatrywano w przepisowe polskie rękojeści.