Sztylet skrytobójcy

Wyjątkowo wredna broń z okresu Renesansu i późniejszego stosowana do porachunków dworskich i rodzinnych. Ostrze puste w środku ukształtowane tak, że nie odczuwa się momentu pchnięcia. Przecięcie ostrza umożliwia "smarowanie" krwią w celu łatwego pchnięcia, które mogło wykonać dziecko specjalnie wybrane, aby nie budzić podejrzeń. W przecięcie wkładano szmatkę (z małym haczykiem) nasyconą trucizną, która zostawała w ciele ofiary. Sztylet posiada podwójne zabezpieczenie przed wypadnięciem z otwartej ręki, co czyniło broń niezawodną.

Opracował:
Stanisław Stopkowicz