Miecz, mizerykordia i topór

Stanowią wyposażenie zbroi kolczej ze stalowym napierśnikiem, naramiennikami, rękawicami i szyszakiem. Miecz ze stali hartowanej z elementami mosiężnymi, rękojeść częściowo z czernego dębu i mahoniu z oplotem rzemiennym, pochwa skórzana. Waga 1,5 kg typowa dla tego oręża.
Mizerykordia, krótki sztylet o ostrzu trójkątnym. Służył on do zadawania ciosu "łaski", czyli dobijania konającego przeciwnika. Stąd jego nazwa pochodząca od łacińskiego słowa "misericordia" - miłosierdzie. Charakterystyczny kształt pozwalał na wbicie go między płyty zbroi bez obawy o jego złamanie. Ostrze z hartowanej stali, rękojeść i pochwa z mahoniu, okucia mosiężne.
Dla władców i możnych rycerzy wzory mieczy projektowali artyści - zarówno miecz i mizerykordia stanową mój pomysł i wykonanie z zachowaniem cech charakterystycznych dla epoki późnego średniowiecza.
Prymitywna lecz niezwykle skuteczna w działaniu broń drzewcowa wymagająca znacznej siły w użyciu. Zaokrąglone ostrze umożliwiło wykonanie wyroków ścięcia przez katów.

Opracował:
Stanisław Stopkowicz